Maria budskapsdag

26 Men da Elisabet var i sjette måned, ble engelen Gabriel sendt fra Gud til en by i Galilea som het Nasaret,27 til en jomfru som var lovet bort til Josef, en mann av Davids ætt. Jomfruens navn var Maria.28 Engelen kom inn til henne og sa: «Vær hilset, du som har fått nåde! Herren er med deg!»29 Hun ble forskrekket over engelens ord og undret seg over hva denne hilsenen skulle bety.30 Men engelen sa til henne:
          «Frykt ikke, Maria! For du har funnet nåde hos Gud.
          
   31 Hør! Du skal bli med barn og føde en sønn,
          og du skal gi ham navnet Jesus.
          
   32 Han skal være stor og kalles Den høyestes Sønn,
          og Herren Gud skal gi ham hans far Davids trone.
          
   33 Han skal være konge over Jakobs hus til evig tid;
          det skal ikke være ende på hans kongedømme.»
34 Maria sa til engelen: «Hvordan skal dette kunne skje når jeg ikke har vært sammen med noen mann?»35 Engelen svarte:
          «Den hellige ånd skal komme over deg,
          og Den høyestes kraft skal overskygge deg.
          Derfor skal barnet som blir født,
          være hellig og kalles Guds Sønn.
36 Og hør: Din slektning Elisabet venter en sønn, hun også, på sine gamle dager. Hun som de sa ikke kunne få barn, er allerede i sjette måned.37 For ingen ting er umulig for Gud.»38 Da sa Maria: «Se, jeg er Herrens tjenestekvinne. La det skje med meg som du har sagt.» Så forlot engelen henne.

26 Men då Elisabet var i sjette månaden, vart engelen Gabriel send frå Gud til ein by i Galilea som heitte Nasaret,27 til ei jomfru som var lova bort til Josef, ein mann av Davids ætt. Namnet hennar var Maria.28 Engelen kom inn til henne og sa: «Ver helsa, du som har fått nåde! Herren er med deg!»29 Ved desse orda vart ho forskrekka og undrast på kva denne helsinga skulle tyda.30 Men engelen sa til henne:
          «Ver ikkje redd, Maria! For du har funne nåde hos Gud.
          
   31 Høyr! Du skal bli med barn og få ein son,
          og du skal gje han namnet Jesus.
          
   32 Han skal vera stor og kallast Son til Den høgste.
          Herren Gud skal gje han kongsstolen til David, far hans.
          
   33 Han skal vera konge over Jakobs hus til evig tid,
          og det skal ikkje vera ende på kongedømet hans.»
34 Maria sa til engelen: «Korleis skal dette gå til når eg ikkje har vore saman med nokon mann?»35 Engelen svara:
          «Den heilage ande skal koma over deg,
          og krafta frå Den høgste skal skyggja over deg.
          Difor skal òg barnet som blir fødd,
          vera heilagt og kallast Guds Son.
36 Og høyr: Elisabet, slektningen din, ventar ein son, ho òg, på sine gamle dagar. Ho som dei sa ikkje kunne få born, er alt i sjette månaden.37 For ingen ting er umogleg for Gud.»38 Då sa Maria: «Sjå, eg er Herrens tenestekvinne. Lat det gå meg som du har sagt.» Så forlét engelen henne.

26 Go Elisabet lei guđát mánus, de Ipmil vuolggahii eŋgel Gabriela muhtun Galilea gávpogii man namma lei Nasaret,27 nieidda lusa gii lei lohpádaddan Josefiin, Davida soga olbmáin. Nieidda namma lei Maria.28 Eŋgel bođii sisa su lusa ja celkkii: “Dearvva dutnje, don gii leat árpmihuvvon! Hearrá lea duinna.”29 Son suorganii sakka eŋgela sániid dihte ja imaštii maid dát buorástahttin mearkkašii.30 Muhto eŋgel celkkii sutnje: “Ale bala, Maria, don leat gávdnan árpmu Ipmila luhtte.31 Don šattat máná vuostá ja riegádahtát bártni, ja don bijat sutnje namman Jesus.32 Son lea stuoris ja gohčoduvvo Alimusa bárdnin, ja Hearrá Ipmil addá sutnje su áhči Davida truvnnu.33 Son ráđđe Jakoba viesu agálaččat, iige su gonagasváldi noga goassege.”34 Maria jearai eŋgelis: “Mo dat sáhttá dáhpáhuvvat go in leat leamaš ovttainge olbmáin.”35 Eŋgel vástidii: “Bassi Vuoigŋa boahtá du badjelii, ja Alimusa fápmu suoivanastá du. Dan dihte lea bassi dat mánná gii riegáda, ja son gohčoduvvo Ipmila bárdnin.36 Du fuolki Elisabet lea maiddái vuordimin bártni, boarisvuođastis. Son gii adnojuvvui sahkuheapmin, lea juo guđát mánus.37 Dasgo ii mihkkege leat veadjemeahttun Ipmilii.”38 Dalle Maria celkkii: “Mun lean Hearrá bálvaleaddji. Šaddos munnje nugo leat cealkán.” Ja eŋgel vulggii su luhtte eret.

10 Herren talte igjen til Ahas og sa:11 «Be om et tegn fra Herren din Gud, nede fra dødsriket eller oppe fra det høye!»12 Men Ahas svarte: «Jeg vil ikke be om noe og ikke sette Herren på prøve.»
   13 Da sa han: «Så hør da, Davids hus! Er det ikke nok at dere tretter mennesker, må dere også trette min Gud?14 Derfor skal Herren selv gi dere et tegn: Se, den unge jenta skal bli med barn og føde en sønn, og hun skal gi ham navnet Immanuel.

10 Herren tala igjen til Ahas og sa:11 «Be om eit teikn frå Herren din Gud, nede frå dødsriket eller oppe frå det høge!»12 Men Ahas svara: «Eg vil ikkje be om noko og ikkje setja Herren på prøve.»
   13 Då sa han: «Så høyr då, Davids hus! Er det ikkje nok at de trøyttar menneske, må de òg trøytta min Gud?14 Difor skal Herren sjølv gje dykk eit teikn: Sjå, den unge jenta skal bli med barn og føda ein son, og ho skal gje han namnet Immanuel.

10 Hearrá sártnui vel Ahasii:11 “Bivdde mearkka Hearrás, Ipmilisttát. Bivdde dan vuollin jábmiidáimmus dahje badjin allagasas.”12 Muhto Ahas vástidii: “In bivdde. Mun in áiggo geahččalit Hearrá.”13 Dalle Jesaja dajai: “Gula dál, Davida sohka! Iigo das leat galle ahte dii eahpidehpet olbmuid fámu? Eahpidehpetgo dii velá mu Ipmila fámuge?14 Dan dihte Hearrá ieš addá didjiide mearkka: Nieida šaddá áhpeheapmin ja riegádahttá bártni ja bidjá sutnje namman Immanuel.

4 Men i tidens fylde sendte Gud sin Sønn, født av en kvinne og født under loven.5 Han skulle kjøpe fri dem som sto under loven, så vi kunne få retten til å være Guds barn.6 Fordi dere er barn, har Gud sendt sin Sønns Ånd inn i våre hjerter, og Ånden roper: «Abba, Far!»7 Derfor er du ikke lenger slave, men sønn. Og er du sønn, er du også arving, innsatt av Gud.

4 Men då tida var fullkomen, sende Gud sin eigen Son, fødd av ei kvinne, fødd under lova.5 Han skulle kjøpa fri dei som var under lova, så vi kunne få retten til å vera Guds born.6 Og sidan de er born, har Gud sendt sin Sons Ande inn i hjarta våre, og Anden ropar: «Abba, Far!»7 Difor er du ikkje lenger slave, men son. Og er du son, då er du òg arving, innsett av Gud.

4 Muhto go áigi lei dievvan, de Ipmil vuolggahii deike Bártnis. Son riegádii nissonis ja riegádii lága vuolde,5 son lonistii sin geat ledje lága vuolde vai mii oččošeimmet máná vuoigatvuođa.6 Danne go dii lehpet mánát, de Ipmil lea vuolggahan min váibmui Bártnis Vuoiŋŋa guhte čuorvu: “Abba! Áhčči!”7 Dan dihte don it leat šat šlávva, muhto mánná. Ja jos don leat mánná, de Ipmil lea dahkan du maiddái árbbolažžan.