8. søndag i treenighetstiden

19 Dere skal ikke samle skatter på jorden, hvor møll og mark ødelegger, og hvor tyver bryter inn og stjeler.20 Men dere skal samle skatter i himmelen, der verken møll eller mark ødelegger og tyver ikke bryter inn og stjeler.21 For der skatten din er, vil også hjertet ditt være.
   22 Øyet er kroppens lampe. Om øyet ditt er klart, er det fordi kroppen er fylt av lys.23 Men om øyet ditt er sykt, er det fordi kroppen er fylt av mørke. Er nå lyset i deg mørke, hvor dypt blir ikke da mørket!
   24 Ingen kan tjene to herrer. Han vil hate den ene og elske den andre, eller holde seg til den ene og forakte den andre. Dere kan ikke tjene både Gud og Mammon.

19 Samla dykk ikkje skattar på jorda, der møll og makk øydelegg og tjuvar bryt seg inn og stel.20 Men samla dykk skattar i himmelen, der verken møll eller makk øydelegg og tjuvar ikkje bryt seg inn og stel.21 For der skatten din er, vil hjartet ditt òg vera.
   22 Auget er kroppens lampe. Er auget ditt klårt, er det fordi kroppen er fylt av lys.23 Men er auget ditt sjukt, er det fordi kroppen er fylt av mørker. Er no lyset i deg mørker, kor djupt blir ikkje mørkret då!
   24 Ingen kan tena to herrar. Han vil hata den eine og elska den andre, eller halda seg til den eine og vanvørda den andre. De kan ikkje tena både Gud og Mammon.

19 Allet čohkke alcceseattet dávviriid eatnama ala. Dáppe muohcu ja ruosta billista ja suollagat gaikot sisa ja suoládit.20 Čohkkejehket alcceseattet dávviriid albmái. Doppe ii muohcu iige ruosta billis eaige suollagat gaikko sisa ja suolát.21 Gos du dávvir lea, de doppe lea maiddái du váibmu.
   22 Čalbmi lea rupmaša lámpá. Jos du čalbmi lea čielggas, de oppa du rumaš šaddá čuovgadin,23 muhto jos du čalbmi lea buozas, de oppa du rumaš šaddá seavdnjadin. Jos nappo čuovga mii lea du siste, lea seavdnjadas, de man stuorisin šaddá dalle seavdnjadas!24 Ii oktage sáhte bálvalit guokte hearrá. Jos son ráhkista nuppi, de son vašuha nuppi; jos son atná árvvus nuppi, de son badjelgeahččá nuppi. Ehpet dii sáhte bálvalit sihke Ipmila ja mammona.
   

1 Da folket så at Moses drøyde med å komme ned fra fjellet, samlet de seg om Aron og sa til ham: «Kom og lag en gud til oss som kan gå foran oss! For vi vet ikke hva som har skjedd med denne Moses, mannen som førte oss opp fra Egypt.»2 Aron sa til dem: «Ta gullringene av ørene på konene, sønnene og døtrene deres, og kom med dem til meg!»3 Da tok hele folket av seg gullringene som de hadde i ørene, og kom til Aron med dem.4 Han tok imot gullet, formet det med meisel og støpte en kalv. Så ropte de: «Dette er guden din, Israel, som førte deg opp fra Egypt!»

30 Dagen etter sa Moses til folket: «Dere har gjort en stor synd. Men nå vil jeg gå opp til Herren; kanskje kan jeg skaffe soning for synden deres.»31 Så vendte Moses tilbake til Herren og sa: «Dette folket har gjort en stor synd! De har laget seg en gud av gull.32 Tilgi nå syndene deres! Kan du ikke det, så stryk meg ut av boken du skriver i!»33 Da svarte Herren: «Den som synder mot meg, stryker jeg ut av min bok.34 Gå nå og led folket dit jeg har sagt deg! Se, min engel skal gå foran deg. Men på regnskapets dag skal jeg gjøre opp regnskap med dem for syndene deres.»35 Slik straffet Herren folket fordi de hadde fått laget gullkalven, den som Aron laget.

   

1 Då folket såg at Moses drygde med å koma ned frå fjellet, flokka dei seg om Aron og sa til han: «Kom og lag ein gud til oss som kan gå føre oss! For vi veit ikkje kva som har hendt med denne Moses, mannen som førte oss opp frå Egypt.»2 Aron sa til dei: «Ta gullringane av øyra på konene, sønene og døtrene dykkar og kom med dei til meg!»3 Då tok heile folket av seg gullringane som dei hadde i øyra, og kom til Aron med dei.4 Han tok imot gullet, forma det med meisel og støypte ein kalv. Så ropa dei: «Dette er guden din, Israel, han som førte deg opp frå Egypt!»

30 Dagen etter sa Moses til folket: «De har gjort ei stor synd. Men no vil eg gå opp til Herren, kanskje kan eg skaffa soning for synda dykkar.»31 Så gjekk Moses tilbake til Herren og sa: «Dette folket har gjort ei stor synd! Dei har laga seg ein gud av gull.32 Tilgjev no syndene deira! Kan du ikkje, så stryk meg ut av boka du skriv i!»33 Då svara Herren: «Den som syndar mot meg, stryk eg ut av boka mi.34 Gå no og før folket dit eg har sagt deg! Sjå, engelen min skal gå føre deg. Men på rekneskapsdagen skal eg gjera opp rekneskap med dei for syndene deira.»35 Slik straffa Herren folket fordi dei hadde fått laga gullkalven, den som Aron hadde laga.

   

1 Go Moses ádjánii iige boahtán ruoktot váris, de israellaččat čoahkkanedje Arona birra ja dadje sutnje: “Daga midjiide ipmila gii manná min ovddabealde. Mii eat dieđe mii lea dáhpáhuvvan Mosesii, dan olbmái gii buvttii min eret Egyptas.”2 Aron dajai sidjiide: “Váldet gollerieggáid mat leat din áhkáid, bártniid ja nieiddaid beljiin, ja buktet daid munnje.”3 Buohkat válde beljiin gollerieggáid ja bukte daid Aronii.4 Son válddii gollerieggáid sin gieđas, ráhkadii foarpma ja leikii gollis burrogálbbi. Álbmot dajai: “Israel, dát lea du Ipmil guhte buvttii du eret Egyptas!”

30 Maŋit beaivvi Moses dajai álbmogii: “Dii lehpet suddudan stuorrát. Mun goarkŋun dál Hearrá lusa ja iskkan soabahit din suttu.”31 De Moses máhcai Hearrá lusa ja dajai: “Vuoi Hearrá, dát álbmot lea dahkan stuorra suttu. Sii leat dahkan alcceseaset ipmila gollis.32 Vare don dál attášit sidjiide sin suttu ándagassii! Muhto jos it, de sihko mu nama eret girjjistat.”33 Dalle Hearrá vástidii Mosesii: “Mun sihkun girjjistan dan olbmo nama gii sudduda mu vuostá.34 Vuolgge dál ja doalvvo álbmoga dan eatnamii maid mun lean almmuhan dutnje. Mu eŋgel manná du ovddas. Muhto iežan ozahallanbeaivvi mun áiggun mávssahit sidjiide sin suttu.”35 Ná Hearrá ráŋggáštii álbmoga, danin go sii ledje ovttas Aroniin ráhkadan gollegálbbi.

15 Elsk ikke verden, heller ikke det som er i verden! Den som elsker verden, har ikke kjærligheten til Far i seg.16 For alt som er i verden – kroppens begjær, øynenes begjær og skrytet av alt en eier – det er ikke av Far, men av verden.17 For verden går til grunne med alt sitt begjær, men den som gjør Guds vilje, består til evig tid.

15 Elsk ikkje verda og heller ikkje det som er i verda! Den som elskar verda, har ikkje kjærleiken til Far i seg.16 For alt her i verda – lysta i kroppen, lysta som styrer auga, og skrytet av det ein eig – det er ikkje av Far, men av verda.17 Verda forgår med all si lyst, men den som gjer Guds vilje, blir verande til evig tid.

15 Allet ráhkis máilmmi alletge dan mii lea máilmmis. Jos muhtin ráhkista máilmmi, de Áhči ráhkisvuohta ii leat su siste.16 Dasgo dat mii lea máilmmis, dat masa oažži anistuvvá, masa čalmmit anistuvvet ja goargadis eallin, ii boađe Áhčis muhto máilmmis.17 Ja máilbmi duššá anistumiinis, muhto dat gii dahká Ipmila dáhtu, bissu agálaččat.