Aposteldagen

1 En gang sto Jesus ved Gennesaretsjøen, og folk trengte seg inn på ham for å høre Guds ord.2 Da fikk han se to båter som lå ved stranden. Fiskerne var gått ut av dem og holdt på å skylle garn.3 Jesus steg opp i en av båtene, den som tilhørte Simon, og ba ham legge litt ut fra land. Så satte han seg og underviste folkemengden fra båten.
   4 Da han var ferdig med å tale, sa han til Simon: «Legg ut på dypet og sett garn til fangst.»5 «Mester», svarte Simon, «vi har strevd hele natten og ikke fått noe. Men på ditt ord vil jeg sette garn.»6 Så gjorde de det, og fikk så mye fisk at garnet holdt på å revne.7 De ga tegn til arbeidslaget i den andre båten at de skulle komme og ta i med dem. Og da de kom, fylte de begge båtene, så de var nær ved å synke.8 Da Simon Peter så det, kastet han seg ned for Jesu føtter og sa: «Gå fra meg, Herre, for jeg er en syndig mann.»9 For han og alle som var med ham, ble grepet av forferdelse over den fangsten de hadde fått.10 På samme måte var det med Sebedeus-sønnene Jakob og Johannes, som fisket sammen med Simon. Men Jesus sa til Simon: «Vær ikke redd! Fra nå av skal du fange mennesker.»11 Så rodde de båtene i land, forlot alt og fulgte ham.

1 Ein gong stod Jesus nede ved Gennesaretsjøen, og folket trengde seg om han for å høyra Guds ord.2 Då fekk han sjå to båtar som låg ved stranda. Fiskarane hadde stige ut av dei og heldt på å skylja garna.3 Jesus steig ut i ein av båtane, den som høyrde Simon til, og bad han leggja litt ut frå land. Så sette han seg og underviste folket frå båten.
   4 Då han hadde tala ferdig, sa han til Simon: «Legg ut på djupet og set garna, så de kan få fisk.»5 «Meister», svara Simon, «vi har streva i heile natt og ikkje fått noko. Men på ditt ord vil eg setja garna.»6 Så gjorde dei det, og då stengde dei slik ei mengd med fisk at garna heldt på å rivna.7 Dei gav teikn til arbeidslaget i den andre båten at dei skulle koma og ta i med dei. Og då dei kom, fylte dei begge båtane, så det var nære på dei sokk.8 Då Simon Peter såg det, kasta han seg ned for Jesu føter og sa: «Gå frå meg, Herre! Eg er ein syndig mann.»9 For både han og alle som var med han, vart fulle av otte og undring over fiskefangsten dei hadde fått.10 Like eins var det med Jakob og Johannes, sønene til Sebedeus, som fiska saman med Simon. Men Jesus sa til Simon: «Ver ikkje redd! Heretter skal du fanga menneske.»11 Så rodde dei båtane i land, gjekk frå alt og følgde han.

1 Go Jesus muhtun beaivvi lei čuožžumin Gennesaretjávrri gáttis ja olbmot bahkkejedje sutnje vai besset gullat Ipmila sáni,2 de son oinnii jávregáttis guokte fatnasa. Bivdit ledje mannan dain eret ja ledje doidimin firpmiideaset.3 Jesus manai nuppi fatnasii, mii gulai Simonii, ja dáhtui su sirdit veaháš gáttis eret. De son čohkánii ja oahpahii olbmuid fatnasis.
   4 Go Jesus lei geargan sárdnumis, de son celkkii Simonii: “Suhket fávlái ja suhppot firpmiid.”5 Simon vástidii: “Oahpaheaddji, mii leat bargan geažos ija eatge leat ožžon maidege. Muhto mun suhppen vel fierpmi, go don gohčut.”6 Sii dahke nu ja fidnejedje nu stuorra guollehivvodaga ahte sin fierbmi gaikánišgođii.7 Sii sevve guimmiideaset geat ledje nuppi fatnasis, boahtit veahkkin. Sii bohte ja devde goappašiid fatnasiid nu ahte dat goasii vudjo.8 Go Simon Peter dan oinnii, de son luoitádii Jesusa julggiid ovdii ja dajai: “Hearrá, mana eret mu luhtte! Mun lean suttolaš olmmái.”9 Stuorra sálaš lei hirpmástuhttán su ja buohkaid geat ledje suinna,10 nu maiddái Sebedeusa bártni guoktá Jakoba ja Johannesa geat leigga Simona bivdoguoimmit. Muhto Jesus celkkii Simonii: “Ale bala. Dás maŋás don bivddát olbmuid.”11 De sii suhke gáddái, guđđe buot ja čuvvo Jesusa.

1 Herren sa til Abram: «Dra bort fra landet ditt og fra slekten din og fra farshuset ditt til det landet som jeg skal vise deg!2 Jeg vil gjøre deg til et stort folk. Jeg vil velsigne deg og gjøre navnet ditt stort. Du skal bli til velsignelse.
          
   3 Jeg vil velsigne dem som velsigner deg,
          men den som forbanner deg, skal jeg forbanne.
          I deg skal alle slekter på jorden velsignes.»
4 Så dro Abram, slik Herren hadde sagt ham, og Lot dro sammen med ham. Abram var 75 år gammel da han brøt opp fra Harran.

1 Herren sa til Abram: «Dra bort frå landet ditt og frå slekta di og frå farshuset ditt til det landet som eg skal syna deg!2 Eg vil gjera deg til eit stort folk. Eg vil velsigna deg og gjera namnet ditt stort. Du skal bli til velsigning.
          
   3 Eg vil velsigna dei som velsignar deg,
          men den som forbannar deg, skal eg forbanna.
          I deg skal alle slekter på jorda velsignast.»
4 Så tok Abram ut, som Herren hadde sagt han, og Lot drog med han. Abram var 75 år gammal då han braut opp frå Harran.

1 Hearrá celkkii Abramii: “Vuolgge eatnamisttát, sogat luhtte ja áhčát viesus dan eatnamii maid mun čájehan dutnje.2 Mun dagan du stuorra álbmogin, mun buressivdnidan du ja dagan du nama stuorisin, ja dat šaddá buressivdnádussan.3 Mun buressivdnidan daid geat buressivdnidit du ja garuhan daid geat garuhit du, ja du siste buressivdniduvvojit buot eatnama sogat.”
   4 Abram vulggii, nugo Hearrá lei gohččon, ja Lot vulggii ovttas suinna. Abram lei čiežalogiviđajahkásaš go son vulggii Harranis.

1 Paulus, Kristi Jesu tjener, hilser dere, jeg som er kalt til apostel og utvalgt til å forkynne Guds evangelium,2 det som Gud på forhånd har gitt løfte om gjennom sine profeter i hellige skrifter.3 Det er evangeliet om hans Sønn, Jesus Kristus, vår Herre, kommet som menneske av Davids ætt,4 ved hellighets Ånd stadfestet som Guds mektige Sønn ved oppstandelsen fra de døde.5 Ved ham har jeg fått nåde og aposteloppdrag for at jeg skal føre mennesker av alle folkeslag til lydighet i tro, til ære for hans navn.6 Blant dem er også dere som er kalt til å høre Jesus Kristus til.7 Jeg hilser alle dere i Roma, dere Guds elskede som er kalt til å være hellige: Nåde være med dere og fred fra Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!

1 Paulus, Kristi Jesu tenar, helsar dykk, eg som er kalla til apostel og utvald til å forkynna Guds evangelium,2 det som Gud på førehand hadde lova gjennom profetane sine i heilage skrifter.3 Det er evangeliet om hans Son, Jesus Kristus, vår Herre, komen som menneske av Davids ætt4 og stadfest ved heilagdoms Ande som Guds mektige Son ved oppstoda frå dei døde.5 Ved han har eg fått nåde og apostelteneste for å føra menneske av alle folkeslag til lydnad i tru, til ære for hans namn.6 Mellom dei er òg de som er kalla til å høyra Jesus Kristus til.7 Eg helsar dykk alle i Roma, de som er elska av Gud, de som vart kalla og er heilage: Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!

1 Paulus, Jesus Kristusa bálvaleaddji, rávkojuvvon apostalin ja válljejuvvon sárdnidit Ipmila evangeliuma, dearvvaha buot Ipmila ráhkkásiid Romas, daid geaid son lea rávkan bassi olmmožin.2 Evangelium maid mun sárdnidan ja maid Ipmil ovdal juo lea lohpidan profehtaidis bokte bassi čállagiin,3 lea sáhka su Bártni birra. Oačči beales son lei riegádan Davida nális,4 muhto bassivuođa Vuoiŋŋain son lea duođaštuvvon Ipmila fámolaš Bárdnin go son bajásčuožžilii jábmiid luhtte: Son lea Jesus Kristus, min Hearrá.5 Su bokte mun lean ožžon árpmu ja apostala doaimma, vai mun láidešin buot báhkiniid oskku gulolašvuhtii su nama gudnin.6 Sin gaskkas lehpet diige geaid Jesus Kristus lea rávkan.
   7 Mun cealkkán dearvvuođaid didjiide, buot Ipmila ráhkkásiidda Romas, didjiide geat lehpet rávkojuvvon bassi olmmožin. Árbmu lehkos dinguin ja ráfi Ipmilis, min Áhčis, ja Hearrá Jesus Kristusis.