4. søndag i fastetiden

45 Mange av jødene som var kommet til Maria og hadde sett det Jesus gjorde, kom til tro på ham.46 Men noen gikk til fariseerne og fortalte hva han hadde gjort.47 Da kalte overprestene og fariseerne sammen Rådet, og de sa: «Hva skal vi gjøre? Dette mennesket gjør mange tegn.48 Lar vi ham holde på slik, vil snart alle tro på ham. Så kommer romerne og tar både det hellige stedet og folket vårt.»49 En av dem, Kaifas, som var øversteprest det året, sa da: «Dere skjønner ingenting.50 Dere tenker ikke på at det er bedre for dere at ett menneske dør for folket, enn at hele folket går til grunne.»51 Dette sa han ikke av seg selv, men fordi han var øversteprest det året, talte han profetisk om at Jesus skulle dø for folket.52 Ja, han skulle ikke bare dø for folket, han skulle også samle til ett de Guds barn som er spredt omkring.53 Fra denne dagen la de planer om å drepe ham.

45 Mange av dei jødane som var komne til Maria og hadde sett det Jesus gjorde, kom til tru på han.46 Men nokre gjekk til farisearane og fortalde kva han hadde gjort.47 Då kalla overprestane og farisearane saman Rådet og sa: «Kva skal vi gjera? Denne mannen gjer mange teikn.48 Lèt vi han halda fram slik, kjem snart alle til å tru på han, og romarane kjem og tek både den heilage staden og folket vårt.»49 Ein av dei, Kaifas, som var øvsteprest det året, sa då: «De skjønar ingen ting.50 De tenkjer ikkje på at det er betre for dykk at eitt menneske døyr for folket, enn at heile folket går til grunne.»51 Det sa han ikkje av seg sjølv. Men fordi han var øvsteprest det året, tala han profetisk om at Jesus skulle døy for folket.52 Ja, han skulle ikkje berre døy for folket, han skulle òg samla til eitt dei Guds born som er spreidde rundt omkring.53 Frå den dagen la dei planar om å drepa han.

45 Olusat dain juvddálaččain geat ledje boahtán Maria lusa ja oaidnán maid Jesus dagai, osko sutnje.46 Muhto muhtumat sis manne farisealaččaid ságaide ja muitaledje maid Jesus lei dahkan.47 Dalle bajimusbáhpat ja farisealaččat rávke čoahkkái Ráđi ja jerre das: “Maid mii galggat dahkat? Dát olmmái dahká ollu mearkkaid.48 Jos mii diktit su ain bargat ná, de fargga buohkat oskot sutnje, ja dalle romalaččat bohtet ja váldet mis dán bassi báikki ja oppa álbmoga.”49 Dalle okta sis, Kaifas, gii lei bajimusbáhppan dan jagi, dajai: “Dii ehpet ádde maidege.50 Ehpetgo dii ipmir ahte jos okta olmmoš jápmá álbmoga ovddas, de dat lea didjiide buoret go jos oppa álbmot duššá?”51 Dat ii lean su iežas jurdda, muhto go son lei bajimusbáhppan dan jagi, de son profehtastalai: Jesus galggai jápmit álbmoga ovddas,52 iige dušše dan álbmoga ovddas, muhto vai son beassá čohkket oktan joavkun buot Ipmila mánáid geat leat bieđgguid.
   53 Dan beaivvi rájes Ráđi áigumuššan lei goddit Jesusa.

1 En tid etter at dette hadde hendt, satte Gud Abraham på prøve. Han sa til ham: «Abraham!» Og han svarte: «Ja, her er jeg.»2 Da sa han: «Ta din sønn, den eneste, Isak, han du elsker, og dra til landet Moria! Der skal du ofre ham som brennoffer på et av fjellene. Jeg skal fortelle deg hvilket.»
   3 Og Abraham sto tidlig opp neste morgen, lesset på eselet sitt og tok med seg to av tjenesteguttene sine og Isak, sønnen sin. Han kløvde ved til brennofferet, og så ga han seg i vei til det stedet Gud hadde sagt ham.4 Den tredje dagen så Abraham opp og fikk øye på stedet i det fjerne.5 Da sa Abraham til tjenesteguttene: «Slå dere til her med eselet. Jeg og gutten vil gå bort dit og tilbe, og så kommer vi tilbake til dere.»6 Abraham tok offerveden og la den på Isak, sønnen sin. Selv tok han ilden og kniven i hånden, og så gikk de sammen, de to.7 Da sa Isak til sin far Abraham: «Du far!» Og han svarte: «Ja, sønnen min.» Han sa: «Se, her er ilden og veden, men hvor er brennofferlammet?»8 Abraham svarte: «Gud vil selv se seg ut et brennofferlam, sønnen min.» Og så gikk de sammen, de to.
   9 Da de kom til det stedet Gud hadde sagt, bygde Abraham et alter der og la veden til rette. Så bandt han Isak, sønnen sin, og la ham på alteret, oppå veden.10 Og Abraham rakte ut hånden og tok kniven for å slakte sønnen sin.11 Men Herrens engel ropte til ham fra himmelen og sa: «Abraham, Abraham!» Og han svarte: «Ja, her er jeg!»12 Han sa: «Legg ikke hånd på gutten og gjør ham ikke noe! For nå vet jeg at du frykter Gud, siden du ikke har spart din eneste sønn for meg.»13 Da Abraham så opp, fikk han øye på en vær som hang fast etter hornene i et kratt like bak ham. Abraham gikk bort, tok væren og ofret den som brennoffer i stedet for sønnen sin.14 Abraham kalte dette stedet « Herren ser». Den dag i dag blir det sagt: «På fjellet hvor Herren lar seg se.»
   

1 Ei tid etter at dette hadde hendt, sette Gud Abraham på prøve. Han sa til han: «Abraham!» Og han svara: «Ja, her er eg.»2 Då sa han: «Ta son din, den einaste, Isak, han som du elskar, og dra til landet Moria! Der skal du ofra han som brennoffer på eit av fjella, det som eg seier deg.»
   3 Tidleg neste morgon stod Abraham opp, leste på eselet sitt og tok med seg to av tenestegutane sine og Isak, son sin. Han kløyvde ved til brennofferet, og så gav han seg i veg til den staden Gud hadde sagt.4 Tredje dagen såg Abraham opp og fekk auge på staden i det fjerne.5 Då sa Abraham til tenestegutane: «Ver her med eselet. Eg og guten vil gå bort dit og tilbe, og så kjem vi tilbake til dykk.»6 Abraham tok offerveden og la han på Isak, son sin. Sjølv tok han elden og kniven i handa, og så gjekk dei saman, dei to.7 Då sa Isak til Abraham, far sin: «Du far!» Og han svara: «Ja, son min.» Han sa: «Sjå, her er elden og veden, men kvar er brennofferlammet?»8 Abraham svara: «Gud vil sjølv sjå seg ut eit brennofferlam, son min.» Og så gjekk dei saman, dei to.
   9 Då dei kom til den staden Gud hadde sagt, bygde Abraham eit altar der og la veden til rette. Så batt han Isak, son sin, og la han på altaret, oppå veden.10 Og Abraham rette ut handa og tok kniven for å slakta son sin.11 Men Herrens engel ropa til han frå himmelen og sa: «Abraham, Abraham!» Og han svara: «Ja, her er eg!»12 Han sa: «Legg ikkje hand på guten og gjer han ikkje noko! For no veit eg at du fryktar Gud, sidan du ikkje sparte din einaste son for meg.»13 Då Abraham såg opp, fekk han auge på ein vêr som hang fast etter horna i eit kratt rett bak han. Abraham gjekk bort, tok vêren og ofra han som brennoffer i staden for son sin.14 Abraham kalla den staden « Herren ser». Den dag i dag seier dei: «På fjellet der Herren lèt seg sjå.»
   

1 Dáid dáhpáhusaid maŋŋil Ipmil dáhtui geahččalit Abrahama ja celkkii sutnje: “Abraham!” Abraham vástidii: “Dás mun lean.”2 Ipmil celkkii: “Váldde áidna bártnát Isaka, gean ráhkistat, ja mana Moria eatnamii ja oaffaruša su doppe boaldinoaffarin dan vári alde maid mun čájehan dutnje.”
   3 Árrat iđedis Abraham noađuhii ásenis ja válddii mielddis guoktása iežas bálvváin ja bártnis Isaka. Go son lei luddon muoraid boaldinoaffara várás, de son vulggii dan báikki guvlui gosa Ipmil lei gohččon su mannat.4 Goalmmát beaivvi Abraham oinnii dan báikki guhkkin.5 Dalle son dajai bálvvás guoktái: “Orru dás ásena luhtte. Moai bártniineame manne duobbelii rohkadallat ja máhcce dasto dudno lusa.”6 Abraham válddii boaldinoaffarmuoraid ja bijai bártnis Isaka guoddit daid. Ieš son válddii dola ja niibbi, ja nu soai manaiga ovttas.7 Isak dajai áhččásis Abrahamii: “Áhčážan!” Abraham vástidii: “Maid, bártnážan?” Isak dajai: “Dás lea dolla ja muorat, muhto gos lea láppis boaldinoaffarin?”8 Abraham vástidii: “Ipmil ieš geahččá alccesis lábbá boaldinoaffarin, bártnážan.” De soai manaiga ovttas.
   9 Go soai bođiiga dan báikái maid Ipmil lei čájehan Abrahamii, de Abraham ráhkadii dohko áltára ja bijai muoraid gárvvisin. De son čanai bártnis Isaka ja bijai su áltárii muoraid ala.10 Muhto go Abraham dohppii niibbi vai beassá oaffaruššat bártnis,11 de Hearrá eŋgel čuorvvui sutnje almmis: “Abraham, Abraham!” Son vástidii: “Dás mun lean.”12 Eŋgel celkkii: “Ale guoskka bárdnásat alege daga sutnje maidege! Dál mun dieđán ahte don balat Ipmilis, go it biehttalan oaffaruššamis áidna bártnát.”13 Go Abraham geahčastii, de son oinnii viercca mas ledje čoarvvit sorron miestagii. Abraham vieččai viercca ja oaffarušai dan boaldinoaffarin bártnis sadjái.14 Abraham gohčui dan báikki namain “Hearrá oaidná.” Velá odnege dat gohčoduvvo várrin gos Hearrá diktá iežas oidnojuvvot.
   

14 
    Siden vi har en stor øversteprest som har gått inn gjennom himlene, Jesus, Guds Sønn, så la oss holde fast ved bekjennelsen!15 For vi har ikke en øversteprest som ikke kan lide med oss i vår svakhet, men en som er prøvet i alt på samme måte som vi, men uten synd.16 La oss derfor frimodig tre fram for nådens trone, så vi kan finne barmhjertighet og finne nåde som gir hjelp i rette tid.

14 
    Sidan vi no har ein stor øvsteprest som har gått inn gjennom himlane, Jesus, Guds Son, så lat oss halda fast på vedkjenninga!15 For vi har ikkje ein øvsteprest som ikkje kan lida med oss i vår vanmakt, men ein som er prøvd i alt på same måten som vi, men utan synd.16 Lat oss difor stiga fram for nådens kongsstol med frimod, så vi kan finna miskunn og finna nåde som gjev hjelp i rette tid.

14 Go mis nappo lea stuorra bajimusbáhppa guhte lea mannan almmiid čađa, Jesus, Ipmila Bárdni, de bissot nannosit dán dovddastusas.15 Ii mis leat dakkár bajimusbáhppa guhte ii máhte árkkálmastit min min headjuvuođas, danin go son lea geahččaluvvon seammá láhkái go miige, dattetge almmá suttu haga.16 Loaiddastehkot dan dihte roahkkadit árpmu truvnnu ovdii, vai oažžut váibmoláđisvuođa ja árpmu dan bottus go dan dárbbašit.