3. søndag i treenighetstiden

15 En av gjestene som hørte dette, sa til ham: «Salig er den som får sitte til bords i Guds rike.»16 Men Jesus sa til ham:
        «Det var en mann som ville holde et stort gjestebud, og han innbød mange.17 Da tiden for gjestebudet kom, sendte han tjeneren sin av sted for å si til de innbudte: ‘Kom, for nå er alt ferdig!’18 Men de begynte å unnskylde seg, den ene etter den andre. En sa: ‘Jeg har kjøpt et jordstykke og må gå ut og se på det. Vær så vennlig å ha meg unnskyldt.’19 En annen sa: ‘Jeg har kjøpt fem par okser og skal ut og prøve dem. Vær så vennlig å ha meg unnskyldt.’20 Og en tredje sa: ‘Jeg har giftet meg, derfor kan jeg ikke komme.’21 Tjeneren kom tilbake og fortalte dette til herren sin. Da ble husherren sint og sa til tjeneren: ‘Gå straks ut på byens gater og torg og hent inn de fattige og uføre og blinde og lamme.’22 Tjeneren kom tilbake og sa: ‘Herre, jeg har gjort som du sa, men det er ennå plass.’23 Da sa herren til tjeneren: ‘Gå ut på veiene og stiene og nød folk til å komme inn, så huset mitt kan bli fullt.24 For det sier jeg dere: Ingen av dem som var innbudt, skal få smake festmåltidet mitt.’»

15 Ein av gjestene som høyrde dette, sa til han: «Sæl er den som får sitja til bords i Guds rike.»16 Men Jesus sa til han:
        «Det var ein mann som ville halda eit stort gjestebod og bad mange.17 Då tida for gjestebodet kom, sende han tenaren sin i veg for å seia til dei bedne: ‘Kom, for no er alt ferdig!’18 Men dei kom med orsakingar, alle som ein. Den eine sa: ‘Eg har kjøpt eit jordstykke og må ut og sjå på det. Du må gjera vel og orsaka meg.’19 Ein annan sa: ‘Eg har kjøpt meg fem par oksar, og no skal eg av stad og prøva dei. Du må gjera vel og orsaka meg.’20 Endå ein annan sa: ‘Eg har gift meg, difor kan eg ikkje koma.’21 Tenaren kom att og fortalde dette til herren sin. Då vart husherren sint og sa til han: ‘Gå straks ut på gater og torg i byen og hent inn fattige og uføre, blinde og lamme.’22 Tenaren kom att og sa: ‘Herre, eg har gjort som du sa, men det er enno rom.’23 Då sa herren til tenaren: ‘Gå ut på vegane og stigane og nøyd folk til å koma inn, så huset mitt blir fullt.24 For det seier eg dykk: Ingen av dei som var bedne, skal få smaka festmåltidet mitt.’»

15 Dalle muhtun guossi gii gulai dán, dajai Jesusii: “Ávdugas dat gii beassá leat mállásiin Ipmila riikkas.”
   16 Jesus celkkii sutnje:
        “Muhtun olmmái lágidii stuorra guossemállásiid ja bovdii eatnagiid.17 Go guossemállásiid áigi bođii, de son vuolggahii bálvaleaddjis cealkit daidda geat ledje bovdejuvvon: Bohtet, dasgo buot lea gárvvis!18 Muhto sii buohkat ripme beasadallat. Muhtun dajai: ‘Mun lean oastán bealddu ja ferten vuolgit dan geahččat, ándagassii go in sáhte boahtit.’19 Nubbi dajai: ‘Mun lean oastán vihtta vuoksábára ja lean vuolgimin daid geahččalit, ándagassii go in sáhte boahtit.’20 Goalmmátgis dajai: ‘Mun lean aiddo náitalan, ja danin in sáhte boahtit.’21 Bálvaleaddji máhcai ja muitalii dán hearrásis. Dalle dáluisit moaráhuvai ja dajai bálvaleaddjásis: ‘Vuolgge hoahpus gávpoga gáhtaide ja luottaide ja buvtte deike gefiid ja rámbbiid, čalmmehemiid ja lápmásiid.’22 Bálvaleaddji bođii dadjat: ‘Hearrá, mun lean dahkan nugo don gohččot, muhto ain lea sadji.’23 Dalle hearrá dajai bálvaleaddjásis: ‘Mana máđijaide ja bálgáide ja nágge olbmuid boahtit, vai mu viessu dievvá.24 Mun cealkkán didjiide ahte ii oktage dain geaid mun ledjen bovden, beasa mu guossemállásiidda.’”

6 På dette fjellet
          skal Herren over hærskarene
          gjøre i stand for alle folk
          et festmåltid med fete retter,
          et festmåltid med gammel vin,
          med fete, margfulle retter
          og gammel, klaret vin.
          
   7 På dette fjellet skal han sluke
          sløret som tilslører alle folk,
          dekket som tildekker alle folkeslag.
          
   8 Han skal sluke døden for evig.
          Herren Gud skal tørke tårene fra hvert ansikt.
          Han skal ta bort sitt folks vanære fra hele jorden.
          For Herren har talt.
          
   9 Den dagen skal de si:
          «Se, dette er vår Gud!
          Vi håpet på ham, og han frelste oss.
          Dette er Herren, vi håpet på ham.
          La oss juble og glede oss over hans frelse!»
          
   

6 På dette fjellet
          skal Herren over hærskarane
          gjera i stand for alle folk
          eit festmåltid med feite retter,
          eit festmåltid med gammal vin,
          med feite, mergfulle retter
          og gammal, klåra vin.
          
   7 På dette fjellet skal han sluka
          sløret som slører til alle folk,
          dekket som dekkjer til alle folkeslag.
          
   8 Han skal sluka døden for evig.
          Herren Gud skal tørka tårene frå kvart andlet.
          Frå heile jorda skal han ta bort
          vanæra til folket sitt.
          For Herren har tala.
          
   9 Den dagen skal dei seia:
          «Sjå, dette er vår Gud!
          Vi vona på han, og han frelste oss.
          Dette er Herren, vi vona på han.
          Lat oss jubla og gleda oss over hans frelse!»
          
   

6 Hearrá, Almmiveagaid Ipmil,
          ráhkada dán várrái
          guossemállásiid buot álbmogiidda,
          guossemállásiid main leat
          buoiddes borramušat ja boares viidni,
          buoiddes, ađđás borramušat
          ja boares, čielgaduvvon viidni.
          
   7 Dán váris son duššada
          suoggama mii gokčá buot álbmogiid,
          dan gokčasa mii lea buot
          olbmuid čearddaid badjel.
          
   8 Son duššada jápmima agálaččat.
          Hearrá Ipmil sihkku gatnjaliid
          buohkaid ámadajus
          ja jávkada iežas álbmoga vuolideami
          ja heahpada miehtá eatnama.
          Hearrá lea sárdnon.
          
   9 Dan beaivvi daddjojuvvo:
          Gehččet, dát lea min Ipmil!
          Mii vurddiimet su, ja son besttii min.
          Dát lea Hearrá, sutnje mii bijaimet doaivvu,
          illudehkot ávus su bestojumi dihte.
          
   

5 Og fra tronen lød det en røst:
          «Pris vår Gud, alle hans tjenere,
          dere som frykter ham, både små og store!»
6 Da var det som jeg hørte lyden av en stor skare, et brus av veldige vannmasser og et drønn av mektige tordenbrak. De ropte:
          «Halleluja!
          For Herren vår Gud, Den allmektige,
          er blitt konge!
          
   7 La oss glede oss og juble og gi ham æren!
          For tiden for Lammets bryllup er kommet.
          Hans brud har gjort seg i stand,
          
   8 og hun har fått en drakt av skinnende rent lin.»
Linet er de helliges rettferdige gjerninger.
   9 Og engelen sier til meg: «Skriv: Salige er de som er innbudt til Lammets bryllupsmåltid.» Og han la til: «Dette er Guds sanne ord.»

5 Og frå trona kom det ei røyst som sa:
          «Lova vår Gud, alle hans tenarar,
          de som ottast han, små og store!»
6 Då var det som eg høyrde lyden av ein stor skare, eit brus frå veldige vassmengder og drønn av sterke toreslag. Dei ropa:
          «Halleluja!
          Herren vår Gud, Den allmektige,
          har vorte konge!
          
   7 Lat oss gleda oss og jubla og gje han æra!
          For tida er komen då Lammet skal halda bryllaup.
          Brura har gjort seg klar,
          
   8 og det er gjeve henne ei drakt av skinande reint lin.»
Linet er dei rettferdige gjerningane til dei heilage.
   9 Og han seier til meg: «Skriv: Sæle er dei som er bedne til bryllaupsmåltidet hos Lammet.» Og han sa: «Dette er Guds sanne ord.»

5 Ja truvnnus gullui jietna:
        
          “Máidnot min Ipmila, buot su bálvaleaddjit,
          dii geat sus ballabehtet,
          smávvát ja stuorrát!”

   6 De mun gullen jiena mii lei dego olmmošeatnatvuođa ja stuorra čáziid márra ja garra bajána jupma. Dat celkkii:
        
          Halleluja!
          Hearrá, min Ipmil, Buotveagalaš,
          lea dál gonagas.
          
   7 Illudehkot ja ávvudehkot,
          addot sutnje gudni!
          Dál leat boahtán Lábbá heajat.
          Su moarsi lea ráhkkanan,
          
   8 sutnje lea gárvvuhuvvon buhtis ja čuovgilis liidnebivttas.
        
Dat liidnebivttas lea bassi olbmuid vanhurskkis dagut.
   9 Eŋgel celkkii munnje: “Čále: Ávdugasat dat geat leat bovdejuvvon Lábbá headjamállásiidda.” Ja son celkkii velá: “Dát leat Ipmila duohta sánit.”