3. søndag i påsketiden

11 Jeg er den gode gjeteren. Den gode gjeteren gir livet sitt for sauene.12 Men den som er leiekar og ikke gjeter, og som selv ikke eier sauene, han forlater dem og flykter når han ser ulven komme, og ulven kaster seg over dem og sprer flokken.13 For han er bare leiekar og har ingen omsorg for sauene.14 Jeg er den gode gjeteren. Jeg kjenner mine, og mine kjenner meg,15 slik som Far kjenner meg og jeg kjenner Far. Jeg gir livet mitt for sauene.16 Jeg har også andre sauer, som ikke hører til denne flokken. Også dem må jeg lede. De skal høre min stemme, og det skal bli én flokk og én gjeter.
   17 Far elsker meg fordi jeg gir livet mitt for siden å ta det tilbake.18 Ingen tar mitt liv, jeg gir det frivillig. For jeg har makt til å gi det og makt til å ta det tilbake igjen. Dette er oppdraget jeg har fått av min Far.»
   

11 Eg er den gode gjetaren. Den gode gjetaren set livet til for sauene.12 Men leigekaren, som ikkje er gjetar og ikkje eig sauene, han lèt sauene vera og rømmer når han ser ulven koma. Og ulven herjar mellom dei og jagar dei frå kvarandre.13 For han er leigekar og har ikkje omsorg for sauene.14 Eg er den gode gjetaren. Eg kjenner mine, og mine kjenner meg,15 slik som Far kjenner meg og eg kjenner Far. Eg set livet til for sauene.16 Eg har òg andre sauer, som ikkje høyrer til denne flokken. Dei òg må eg leia; dei skal høyra mi røyst, og det skal bli éin flokk og éin gjetar.
   17 Far elskar meg fordi eg set livet til så eg kan ta det tilbake.18 Ingen tek livet mitt, eg gjev det frivillig. Eg har makt til å gje det, og eg har makt til å ta det tilbake. Denne oppgåva fekk eg av Far min.»
   

11 Mun lean buorre báimman. Buorre báimman addá heakkas sávzzaid ovddas.12 Muhto bálkkolaš ii leat albma báimman eaige sávzzat leat su, ja go son oaidná gumppe boahtimin, de son guođđá ealu ja báhtara. Gumpe rohkkáha sávzzaid ja biđge ealu,13 danne go bálkáhuvvon báimman ii beroš sávzzain.
   14 Mun lean buorre báimman. Mun dovddan sávzzaidan ja mu sávzzat dovdet mu,15 nugo Áhčči dovdá mu ja mun dovddan Áhči. Mun attán iežan heakka sávzzaid ovddas.16 Mus leat maiddái eará sávzzat mat eai gula dán sávzagárdái, ja mun ferten geahččat maiddái daid. Dat guldalit mu jiena, ja nu šaddá okta eallu ja okta báimman.
   17 Áhčči ráhkista mu, danne go mun attán iežan heakka, vai oaččun dan fas.18 Ii oktage váldde dan mus, mun ieš attán dan. Mus lea fápmu addit dan ja fápmu dan fas váldit. Dan gohččuma mun lean ožžon Áhčistan.”
   

11 Så sier Herren Gud: Se, jeg vil selv lete etter sauene mine og ta meg av dem.12 Som en gjeter tar seg av sauene sine og er med dem den dagen de blir spredt, slik vil jeg ta meg av sauene mine og berge dem fra alle stedene de kom til da de ble spredt, på den mørke og skytunge dagen.13 Jeg vil føre dem ut fra folkene, samle dem fra landene og føre dem inn i deres eget land. Så skal jeg gjete dem på fjellene i Israel, i dalene og overalt hvor de bor i landet.14 På gode beitemarker skal jeg gjete dem, de skal ha engene sine på Israels høye fjell. Der skal de hvile i frodige enger. De skal gå på saftige beiter på fjellene i Israel.15 Jeg vil gjete sauene mine og la dem hvile, sier Herren Gud.16 Jeg vil lete opp de bortkomne, føre tilbake de fordrevne, forbinde de skadde, styrke de syke, vokte de fete og sterke og gjete dem på rett vis.

   

11 Så seier Herren Gud: Sjå, eg vil sjølv leita etter sauene mine og ta meg av dei.12 Liksom ein gjetar tek seg av sauene sine og er med dei den dagen dei blir spreidde, så vil eg ta meg av sauene mine og berga dei heim frå alle stadene dei kom til då dei vart spreidde, på den mørke og skytunge dagen.13 Eg vil føra dei ut frå folka, samla dei frå landa og føra dei inn i deira eige land. Så skal eg gjeta dei på fjella i Israel, i dalane og kvar dei enn bur i landet.14 På gode beitemarker skal eg gjeta dei, dei skal ha engene sine på dei høge fjella i Israel. Der skal dei kvila i frodige enger. Dei skal gå på saftige beite på fjella i Israel.15 Eg vil gjeta sauene mine og la dei kvila, seier Herren Gud.16 Eg vil leita opp dei bortkomne, føra tilbake dei bortdrivne, binda om dei skadde, styrkja dei sjuke, vakta dei feite og sterke og gjeta dei på rett vis.
        

11 Ná cealká Hearrá Ipmil: Mun ieš ozan sávzzaidan ja anán dain fuola.12 Nugo báimman atná fuola sávzzainis go dat leat bieđganan su luhtte, nu munge anán fuola sávzzainan ja gájun daid dain báikkiin gosa dat leat bieđganan balvvaid ja seavdnjatvuođa beaivvi.13 Mun vieččan daid vierroálbmogiid gaskkas, mun čohkken daid vieris eatnamiin ja buvttán daid daid iežaset eatnamii. Mun geahčan daid Israela váriin, legiin ja buot báikkiin gos sáhttá ássat.14 Mun guođohan daid buori guohtunbáikkis, daid giettit leat Israela alla váriin. Doppe hearvás gittiin dat besset livvadit, Israela váriin dat gávdnet buori guohtuma.15 Mun ieš guođohan sávzzaidan ja doalvvun daid livvadit, cealká Hearrá Ipmil.16 Mun ozan daid mat leat láhppon, buvttán ruoktot daid mat leat čádjidan, mun čanan lápmašuvvan juolggi, divššun buhcciid ja geahčan vuoimmálaččaid ja gievrraid nugo lea vuoigat.
   

20 Om dere holder ut å bli straffet når dere har gjort noe galt, er det noe å rose dere for? Men om dere holder ut i lidelser når dere gjør det rette, da er det godt i Guds øyne.21 Det var jo dette dere ble kalt til.
          For Kristus led for dere
          og etterlot dere et eksempel,
          for at dere skulle følge i hans spor.
          
   22  Han gjorde ingen synd,
           og det fantes ikke svik i hans munn.
          
   23 Han svarte ikke med hån når han ble hånt,
          han truet ikke når han led,
          men overlot sin sak til ham som dømmer rettferdig.
          
   24 På sin egen kropp bar han
           våre synder opp på treet,
          så vi skulle dø bort fra syndene
          og leve for rettferdigheten.
           Ved hans sår ble dere helbredet.
          
   25  Dere var lik sauer som hadde gått seg vill,
          men nå har dere vendt om til ham
          som er hyrde og tilsynsmann for deres sjeler.

20 Om de toler straff når de har gjort noko gale, er det noko å skryta av? Men om de toler lidingar når de gjer det rette, då er det godt i Guds auge.21 Det var dette de vart kalla til.
          For Kristus leid for dykk
          og gav dykk eit førebilete,
          så de skulle følgja i hans fotspor.
          
   22  Han gjorde inga synd,
           og det fanst ikkje svik i hans munn.
          
   23 Han svara ikkje med hån når han vart hånt,
          han truga ikkje når han leid,
          men overlét si sak til han som dømmer rettferdig.
          
   24 På sin eigen kropp bar han
           syndene våre opp på treet,
          så vi skulle døy bort frå syndene
          og leva for rettferda,
           og ved hans sår vart de lækte.
          
   25  De var som sauer som hadde gått seg vill,
          men no har de vendt om til han
          som er hyrding og tilsynsmann for sjelene dykkar.

20 Mii das lea rábmon veara, jos dii gierdabehtet ráŋggáštusa go lehpet dahkan veriid? Muhto jos dii gillábehtet go lehpet bargan riekta, de dat lea dohkálaš Ipmila čalmmiin.21 Dasa dii lehpet maid rávkojuvvon. Maiddái Kristus gillái din ovddas ja guđii didjiide ovdagova, vai dii vádjolehpet su luottaid.22  Son ii suddudan, su njálmmis eai gullojuvvon giellásat.23 Ii son bealkkihan go bealkkihuvvui iige áitán dalle go gillái, muhto attii iežas vuoigatlaš duopmára gihtii.24 Son guttii iežas rupmašis min suttuid ruossamurrii, vai mii jápmit eret suttus ja eallit vanhurskkisvuođa dihte. Su háviid bokte dii lehpet dearvvašmahttojuvvon.25 Dii leiddet čádjidan dego sávzzat, muhto dál dii lehpet máhccan sieluideattet báimmana ja geahčči lusa.