4. søndag i fastetiden

24 Da folk så at verken Jesus eller disiplene hans var der, gikk de i båtene og dro over til Kapernaum for å lete etter ham.25 De fant ham på den siden av sjøen og sa til ham: «Rabbi, når kom du hit?»26 Jesus svarte: «Sannelig, sannelig, jeg sier dere: Dere leter ikke etter meg fordi dere har sett tegn, men fordi dere spiste av brødene og ble mette.27 Arbeid ikke for den mat som forgår, men for den mat som består og gir evig liv, den som Menneskesønnen vil gi dere. For på ham har Far, Gud selv, satt sitt segl.»
   28 Da sa de til ham: «Hvilke gjerninger er det da Gud vil vi skal gjøre?»29 Jesus svarte: «Dette er den gjerning Gud vil dere skal gjøre: Tro på ham som Gud har sendt.»30 «Hvilket tegn gjør du, så vi kan se det og tro på deg? Hva vil du gjøre?» spurte de.31 «Våre fedre spiste manna i ørkenen, slik det står skrevet: Brød fra himmelen ga han dem å spise.»32 Jesus svarte: «Sannelig, sannelig, jeg sier dere: Moses ga dere ikke brødet fra himmelen. Det er min Far som gir dere det sanne brødet fra himmelen.33 Guds brød er det brødet som kommer ned fra himmelen og gir verden liv.»34 Da sa de til ham: «Herre, gi oss alltid dette brødet.»35 Jesus svarte: «Jeg er livets brød. Den som kommer til meg, skal ikke hungre, og den som tror på meg, skal aldri tørste.
   36 Men jeg har sagt dere: Enda dere har sett meg, tror dere ikke.

24 Då folket såg at korkje Jesus eller læresveinane hans var der, gjekk dei i båtane og fór over til Kapernaum og leita etter Jesus.25 Dei fann han der, på den sida av sjøen, og sa til han: «Rabbi, når kom du hit?»26 Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: De leitar ikkje etter meg fordi de såg teikn, men fordi de åt av brøda og vart mette.27 Arbeid ikkje for den mat som forgår, men for den mat som varer og gjev evig liv, den som Menneskesonen skal gje dykk. For på han har Far, Gud sjølv, sett sitt segl.»
   28 Då sa dei til han: «Kva gjerningar er det då Gud vil vi skal gjera?»29 Jesus svara: «Dette er den gjerninga Gud vil de skal gjera: Tru på han som Gud har sendt.»30 «Kva teikn gjer du, så vi kan sjå det og tru på deg?» spurde dei. «Kva vil du gjera?31 Fedrane våre åt manna i øydemarka, som det står skrive: Brød frå himmelen gav han dei å eta.»32 Jesus svara: «Sanneleg, sanneleg, eg seier dykk: Moses gav dykk ikkje brødet frå himmelen. Det er Far min som gjev dykk det sanne brødet frå himmelen.33 Guds brød er det brødet som kjem ned frå himmelen og gjev verda liv.»34 Då sa dei: «Herre, gjev oss alltid det brødet.»35 Jesus svara: «Eg er livsens brød. Den som kjem til meg, skal ikkje hungra, og den som trur på meg, skal aldri tørsta.
   36 Men eg har sagt dykk: Endå de har sett meg, trur de ikkje.

24 Go olbmot oidne ahte ii Jesus eai ge su máhttájeaddjit lean das, de manne fas fatnasiidda ja vulge Kapernaumii ohcat Jesusa doppe.25 Sii gávdne su nuppi bealde jávrri ja jerre sus: «Rabbi, goas don bohtet deike?»26 Jesus vástidii sidjiide: «Duođaid, duođaid, mun cealkkán didjiide: Ehpet dii oza mu dan dihtii go lehpet oaidnán mearkkaid, muhto danne go boraidet láibbi ja galláneiddet.27 Allet bargga dan borramuša ala mii nohká, muhto dan ala mii bistá ja addá agálaš eallima, dan man Olbmobárdni addá didjiide. Dasgo Ipmil Áhčči lea merken su seaillainis.»
   28 Sii dadje sutnje: «Mat leat dasto dat dagut maid Ipmil dáhttu min dahkat?»29 Jesus vástidii sidjiide: «Dát lea Ipmila dahku ahte dii oskubehtet sutnje gean Ipmil lea vuolggahan.»30 Sii jerre: «Makkár mearkka de dagat, vai mii oainnášeimmet ja oskkošeimmet? Maid don dagat?31 Min máddarat borre mánna meahcis, nugo lea čállojuvvon: Láibbi almmis attii son sidjiide borrat.»32 Jesus vástidii: «Duođaid, duođaid, mun cealkkán didjiide: Movsses ii addán didjiide láibbi almmis; muhto mu Áhčči addá didjiide duohta almmi láibbi.33 Ipmila láibi lea dat láibi mii boahtá vuolás almmis ja addá eallima máilbmái.»34 Sii dadje sutnje: «Hearrá, atte midjiide álelassii dan láibbi.»35 Jesus vástidii: «Mun lean eallima láibi. Dat guhte boahtá mu lusa, ii goassege nealggo, ja dat guhte osku munnje, ii goassege goikka.36 Muhto mun lean cealkán didjiide ahte dii lehpet oaidnán mu, ehpet ge vel oskko.

2 Du skal huske den lange veien som Herren din Gud førte deg disse førti år i ørkenen, fordi han ville ydmyke deg og prøve deg og få vite hva som bodde i ditt hjerte, om du ville holde hans bud eller ikke.3 Han ydmyket deg; han lot deg sulte, og han lot deg spise manna, en mat som verken du eller dine fedre kjente til. Slik ville han la deg forstå at mennesket ikke lever bare av brød; mennesket lever av hvert ord som kommer fra Herrens munn.

2 Hugs den lange vegen som Herren din Gud førte deg desse førti åra i ørkenen. Han ville audmjuka deg og prøva deg og sjå kva som budde i hjartet ditt, om du ville halda boda hans eller ikkje.3 Han audmjuka deg; han lét deg svelta og lét deg eta manna, ein mat som korkje du eller fedrane dine kjende til. Slik ville han visa deg at mennesket ikkje lever berre av brød; mennesket lever av kvart ord som kjem frå Herrens munn.

2 Muitet mo Hearrá, din Ipmil, lea oahpistan din meahcis njealljelogi jagi. Son bagadii din ja geahččalii din vai beassá diehtit, áigubehtetgo dii doallat su báhkkomiid vai ehpet.3 Son bagadii din nelggiin ja biepmai din mannain maid ehpet dii eaige din áhčitge dovdan. Son dáhtui oahpahit didjiide ahte olmmoš ii eale dušše láibbis, muhto juohke sánis mii boahtá Hearrá njálmmis.

16 Velsignelsens beger som vi velsigner, gir det ikke del i Kristi blod? Brødet som vi bryter, gir det ikke del i Kristi kropp?17 Fordi det er ett brød, er vi alle én kropp. For vi har alle del i det ene brød.

16 Velsigningsbegeret som vi velsignar, gjev det ikkje del i Kristi blod? Brødet som vi bryt, gjev det ikkje del i Kristi kropp?17 Fordi det er eitt brød, er vi alle éin kropp. For vi har alle del i det eine brødet.

16 Ii go dat gearra, man mii buressivdnidit, leat oasálašvuohta Kristusa varrii? Ii go dat láibi, man mii doadjalit, leat oasálašvuohta Kristusa rupmašii?17 Dan dihtii go lea okta láibi, de mii, guđet leat eatnagat, leat okta rumaš, dasgo mii leat buohkat oasálaččat dan ovtta láibái.