12. søndag i treenighetstiden

27 I det samme kom disiplene hans, og de undret seg over at han snakket med en kvinne. Men ingen av dem spurte hva han ville eller hvorfor han snakket med henne.28 Kvinnen lot nå vannkrukken sin stå og gikk inn i byen og sa til folk:29 «Kom og se en mann som har fortalt meg alt det jeg har gjort! Han skulle vel ikke være Messias?»30 Da dro de ut av byen og kom til ham.
   

39 Mange av samaritanene fra denne byen kom til tro på Jesus på grunn av kvinnens ord da hun vitnet: «Han har fortalt meg alt det jeg har gjort.»40 Nå kom de til ham og ba ham bli hos dem, og han ble der to dager.41 Mange flere kom til tro da de fikk høre hans eget ord,42 og de sa til kvinnen: «Nå tror vi ikke lenger bare på grunn av det du sa. Vi har selv hørt ham, og vi vet at han virkelig er verdens frelser.»43 Da de to dagene var gått, dro Jesus videre derfra til Galilea.

27 I det same kom læresveinane hans. Dei undra seg over at han snakka med ei kvinne. Men ingen av dei spurde kva han ville eller kvifor han snakka med henne.28 Då lét kvinna vasskrukka stå og gjekk inn i byen og sa til folket:29 «Kom, så skal de få sjå ein mann som har sagt meg alt det eg har gjort! Kan han vera Messias?»30 Då gjekk dei ut av byen og kom til han.
   

39 Mange av samaritanane frå den byen tok til å tru på Jesus på grunn av det kvinna sa då ho vitna: «Han har sagt meg alt det eg har gjort.»40 Og då samaritanane kom ut til han, bad dei han vera hos seg, og han vart verande der to dagar.41 Og mange fleire tok til å tru fordi dei fekk høyra hans eige ord,42 og dei sa til kvinna: «No trur vi ikkje lenger på grunn av det du sa, for vi har høyrt han sjølve. Og vi veit at han verkeleg er den som skal frelsa verda.»43 Då dei to dagane var gått, drog Jesus ut derifrå og fór til Galilea.

27 Aiddo dalle bohte su máhttájeaddjit. Sii imaštalle dan go Jesus lei sárdnumin nissoniin, muhto ii oktage jearran maid son dáhtui dahje manne son sártnui nissoniin.28 Nisson guđii čáhcelihtis dasa, manai gávpogii ja dajai olbmuide:29 “Bohtet geahččat olbmá gii lea muitalan munnje buot maid mun lean dahkan. Leažžágo son Messias?”30 De olbmot vulge gávpogis ja bohte Jesusa lusa.
   

39 Eatnagat dan gávpoga samarialaččain osko Jesusii go ledje gullan nissona duođašteamen: “Son muitalii munnje visot maid lean dahkan.”40 Go samarialaččat bohte Jesusa lusa, de sii dáhtto su orrut iežaset luhtte, ja son orui doppe guokte beaivvi.41 Ollu eanebut oskugohte Jesusii go gulle su sániid,42 ja sii dadje nissonii: “Dál mii eat oskko šat dušše du sániid dihte. Mii leat ieža gullan su ja diehtit ahte son duođaid lea máilmmi beasti.”43 Guovtte beaivvi geažes Jesus dasto vulggii Galileai.

17 Da Moses sendte dem av sted for å utforske Kanaan-landet, sa han til dem: «Dra opp til Negev og videre opp i fjellet!18 Se hvordan landet er, og om folket som bor der, er sterkt eller svakt, lite eller stort.19 Hvordan er landet de bor i, er det godt eller dårlig? Hva slags byer holder de til i, er det teltleirer eller befestede byer?20 Hvordan er jorden, fruktbar eller mager? Vokser det trær der eller ikke? Vær modige og ta med noe av førstegrøden i landet!» Det var tiden for de første druene.
   21 Så dro de av sted og utforsket landet fra Sin-ørkenen til Rehob ved Lebo-Hamat.22 De dro opp gjennom Negev og kom til Hebron. Der bodde anakittene Ahiman, Sjesjai og Talmai. – Hebron var bygd sju år før Soan i Egypt.23 Da de kom til Esjkol-dalen, skar de av en vinranke med en drueklase. To mann bar den på en stang. De tok også granatepler og fiken.24 Dette stedet ble kalt Esjkol-dalen, etter den drueklasen som israelittene skar av der.
   25 Da førti dager var gått, vendte de tilbake etter å ha utforsket landet.26 De kom til Moses og Aron og hele Israels menighet i Kadesj i Paran-ørkenen. De avga rapport til dem og til hele menigheten og viste dem frukten de hadde med fra landet.27 Til Moses fortalte de: «Vi kom inn i det landet du sendte oss til. Det flyter virkelig med melk og honning, og dette er frukten som vokser der.

17 Då Moses sende dei av stad for å utforska Kanaan-landet, sa han til dei: «Dra opp til Negev og vidare opp i fjellet!18 Sjå korleis landet er, og om folket som bur der, er sterkt eller veikt, lite eller stort.19 Korleis er landet dei bur i, er det godt eller dårleg? Kva slag byar held dei til i, er det teltleirar eller festningsbyar?20 Og korleis er jorda, grøderik eller mager? Veks det tre der eller ikkje? Ver modige og ta med noko av førstegrøda i landet!» Det var tida for dei første druene.
   21 Så tok dei av stad og utforska landet frå Sin-ørkenen til Rehob ved Lebo-Hamat.22 Dei drog opp gjennom Negev og kom til Hebron. Der budde anakittane Ahiman, Sjesjai og Talmai. – Hebron var bygd sju år før Soan i Egypt.23 Då dei kom til Esjkol-dalen, skar dei av ei vinranke med ein drueklase. To mann bar han på ei stong. Dei tok òg granateple og fikenar.24 Den staden vart kalla Esjkol-dalen, etter den drueklasen som israelittane skar av der.
   25 Då det var gått førti dagar, vende dei attende etter å ha utforska landet.26 Dei kom til Moses og Aron og heile Israels forsamling i Kadesj i Paran-ørkenen. Dei gav rapport til dei og til heile forsamlinga og viste dei frukta dei hadde med frå landet.27 Til Moses fortalde dei: «Vi kom inn i det landet du sende oss til. Det fløymer verkeleg med mjølk og honning, og dette er frukta som veks der.

17 Go Moses vuolggahii olbmáid iskkadit Kanaana, de son dajai sidjiide: “Mannet Negevii ja doppe de várreeatnamii.18 Geahčadehket makkár eanan dat lea, leago álbmot doppe gievra vai rašši, leatgo olbmot uhccán vai ollu.19 Gehččet leago eanan buorre vai heittot ja ássetgo dan olbmot siiddain vai ladnegávpogiin?20 Gehččet leago eanan šattolaš vai guorbbas ja šaddetgo doppe muorat vai eai? Lehket roahkkadat ja buktet mielddádet dan eatnama šaddosiid.” Lei oainnat dat áigi jagis go vuosttaš viidnemuorjjit láddet.
   21 Olbmát manne iskkadit eatnama ja vádjoledje Sinmeahcis Lebo-Hamata guvlui Rehoba rádjái.22 Sii manne Negeva rastá ja bohte Hebronii, gos ásse anaklaččat Ahiman, Šešai ja Talmai. Hebron lei huksejuvvon čieža jagi ovdal go Soan Egyptas.
   23 Dasto sii bohte Eškolleahkái ja čuhppe doppe viidnemuorraoavssi mas lei okta áidna muorjegihppu. Dat lei nu lossat ahte guokte olbmá fertiiga guoddit dan guoddinholgga veagas. Sii válde mielddiset maiddái granáhtaehpeliid ja fiikoniid.24 Dat báiki gohčoduvvui Eškolleahkin dan viidnemuorjegihpu mielde maid israellaččat doppe čuhppe.
   25 Go olbmát ledje iskkadan eatnama njealljelogi beaivvi, de sii vulge ruoktot26 ja bohte Mosesa, Arona ja Israela searvegotti lusa Kadešii Paranmeahccái. Sii čilgejedje sudnuide ja oppa searvegoddái iežaset mátkki ja čájehedje sidjiide dan eatnama šaddosiid.27 Sii muitaledje Mosesii: “Mii manaimet dan eatnamis gosa don min vuolggahit, ja dan eatnamis golgá mielki ja honnet. Geahča dan šaddosiid!

16 For jeg skammer meg ikke over evangeliet. Det er en Guds kraft til frelse for hver den som tror, jøde først og så greker.17 For i det åpenbares Guds rettferdighet av tro til tro, slik det står skrevet: Den rettferdige skal leve ved tro.

16 For eg skammar meg ikkje over evangeliet. Det er ei Guds kraft til frelse for kvar den som trur, jøde først og så grekar.17 For i det blir Guds rettferd openberra, av tru frå først til sist, som det står skrive: Den rettferdige skal leva ved tru.

16 Mun in heahpanatta evangeliumis. Dat lea Ipmila fápmu bestojupmin buohkaide geat oskot, ovddemustá juvddálaččaide ja dasto maiddái greikalaččaide.17 Evangeliumis Ipmila vanhurskkisvuohta almmustuvvá oskkus oskui, nugo lea čállojuvvon: Vanhurskkis galgá eallit oskku bokte.